نجوای رها

الهی همچو دریا غرق موجم                            

                           تو دستم گیر و بر تا اوج اوجم

گرم وصلت نمیخواهی رسانی                            

                          هم اکنون تو ستان این جان واهی

من از دنیای تو، دنــیای خالی                            

                          کــه آزرده مرا با هــر خیــالــی

همی نالم که ای یار دل افروز                            

                          بـیــا جانـم بگیـر، آتـش نیـافروز

اگر لطفی کنی تو لحظه ای چند                            

                         شوم من چاکرت در خدمت و بند

که لطف تو بمانده در دل و یاد                            

                         بـیـا جـانـم بـگـیـر و بشنو فریاد

هـمـه جـان من از آن تـو باشـد                            

                        هر آنــچـه تو بخواهی، آن بباشد

من از آن اذن تو دانستم ای جان                            

                        که گر خواهی بباید پس دهم جان

خوشا آن دم که درهنگام رجعت                            

                        چــنـان باشـم کـه یابم لعل رویت

و یا آن دم که در هــنـگام مستی                            

                        بـبـیـنـم هسـتـیـت در اوج پـسـتی

درآن نوبت که جان از تن برآری                            

                        مدد کـن تا بـگویـم هرچه خواهی

الا ای دوســت جان دادن بـدانـم                            

                        تو بـنـمـا زنـدگـی  را چون توانم

مرا آفــت رسـد از هر که و مه                            

                        خــداونــدا مــرا آن ده کــه آن به